Шогирдсозӣ- 1

Download

ЧАРО ШОГИРДИ ИСО БУДАН ҲАТМИСТ?

Пешниҳоди шогирдӣ решаҳои хешро дар сухандон Исо пайдо месозад,

ки Исо ба шогирдҳои худ гуфта буд, пеш аз болобароии (меъроҷӣ- яке аз

идҳои насронӣ). Инҷили Матто 28:18-20.

«Ва Исо наздик омада, ба онҳо гуфт: «Ба ман тамоми қудрат дар

осмон ва бар замин дода шудааст: Пас биравед ва ҳамаи халқҳоро шогирд

созед ва онҳоро ба Исми Падар ва Писар ва Руҳулқудс таъмид диҳед, ва

онҳоро таълим диҳед то, ҳар он чиро, ки ба шумо фармудам, ба ҷо

оваранд, ва инак. Ман ҳаррӯза то охирзамон бо шумо ҳастам. Омин».

Он касе, ки ба пайғамбарон тарбияти шогирдонро васият намуда буд,

Исои Масеҳ аст, ки ҳуқуқи ҳукумронии тамоми оламро дорад. Шогирдҳо низ

метавонад ҳар як нафаре аз ҳар як гурӯҳ бошанд.

Ҳар касе, ки мехоҳад шогирд бошад, бояд ба Исо бовар дошта бошад, ва

дар ҷамъияти калисоӣ (масеҳо, хрестянин оббозии дини насронӣ) шавад.

Барои ҳамин, тарбияи шогирдон бояд бар ӯҳдаи калисо бошад. Ва шогирд

ҳамонест, ки ҳамон тавре рафтор намояд, ки Исо Вақти дар замин будан омӯхта

буд. Услуби тарбият ин тарбиятгарӣ ва назорат намудан аз болои рафти

иҷроиши он аст. Ҷавобгарии тарбиятгар бо як тарбия намудани шогирдон

хотима намеёбад, балки то мустақилона фаъолият намудани онҳо дар ҳаёт,

тарбиятгар масъул аст.

Ки метавонад тарбиятгар бошад ва шогирд тарбият намояд? Тарбиятгар

фақат метавонад шахсе бошад, ки худ шогирд буд, барои он, ки Исо ин корро

фақат ба он одамоне бовар кардааст, ки ӯ шахсан дар мӯҳлати се сол

омӯзондааст. Мақсади Исоро дарк кардан ҳатмист, ӯ ба тарғибгаронаш мегуфт,

ки : мақсад на фақат пайравони Инҷилро тайёр кардан аст, балки шогирдонро

тарбият кардан аст. Дарки ин бисёр осон аст, агар вазъиятро таҳлил намоем,

дар муддати се сол ӯ қуввати Худро ба он сарф кардааст, ки лоақал як гуруҳи на

он қадар калони одамонро ба шогирдӣ қабул намояд.

МАҚСАДИ МО-тарбияти шогирдон дар калисоҳои таҳҷоӣ, ҳамон тавре

ки миёни ҷавонон ба амал бароварда шуда буд. Ин амал ҳоло дар ҳолати

тараққӣ қарор дорад ва садди беше низ дар пеш аст, ки ҳатман бартараф

намудани он зарур аст.

Аз рӯзи ташкилёбии худ «___________________» такя ба шогирдсозии

мустаҳкаме сарчашма мегирад, ки Калисо бояд Шогирдони Исоро тарбия

намояд, ҳамчунон иқрор бояд шудан ба ҳавфи, оне ки агар онон, калисо

ояндагон шогирдони Исо нашаванд, дар он ҳолат Калисо ба ҷамъият ҳеҷ

таъсире расонида наметавонад.

Тавассути тарбияти шогирдон, тавассути интихоби аққалият

фаъолкунонии ҳамаи калисоҳо ба даст оварда шуд. Ҳар чанд, ки ин роҳи пур

мамонияте буд, бо фотиҳае Худованд ҳосили беше ба даст оварда шуд. Бо

қаноатмандии беше мо назора мекунем, ки ба калисоҳои дигари таҳҷоӣ «Ранги

сабз» додем, дар кори тарбияти шогирдон.

Масофаи тайшудаи шогирдкунонии хрестянӣ, метавонад ба калисо

мувофиқи фаъолияташ хизмат кунад. Ба воситаи хизматрасонии тарбиятгарӣ

ва рӯҳбаландсозии ҷамъият калисо метавонад рӯ ба рӯи олам шогирди Исо

бошад. Ман боварӣ дорам, ки ин роҳи кӯтоҳтарини калисост, барои иҷроиши

вазифаи хизмат ба олами ӯ тавассути рушноӣ ва намак.

Тарбияи шогирдон дар доираи на чандон бузурги одамон ба даст меояд,

ки тавассути хизматчиён ба амал меояд. Ин ташкилот намунае ба шумор

меравад, ки Исо ба мо нишон додааст.

Ман боварӣ дорам, ки тарбияи шогирдон роҳи ягонае барои калисои

имрӯза ба шумор меравад. Агар он мехоҳад дар рӯ ба рӯи олам бо тариқи нав

истода бошад. Ман шакке надорам, ки бо қариби, саҳфаи наве варақгардон

мешавад, ки ҳамаи калисоҳо мехоҳанд шогирдони Исоро тарбия намоянд. Ин

аз имкони инсон берун аст, вале Худованд ин имкониятро дорост! Баъдан

Худованди олам- Исои Масеҳ- тамоми шаъну шарафро соҳиб хоҳад гашт.

БА ДИҚҚАТАТОН ГИРЕД!

Барои он ки курсҳои шогирдшавӣ муваффақона бошад, бояд ба

қоидаҳои зерин риоя намоем.

1. Шумо бояд тарбиядиҳандаи худро дӯст доред ва эътироф намоед.

2. Шумо бояд кӯшиш кунед, ки аз дарс (машғулиятҳо) намонед ва дар ними роҳ

аз фикратон боз нагардед. Дар муддати шогирдшавӣ бо Шумо метавонад

мушкилиҳо рӯ ба рӯ шавад, вале ҳар як кас бояд ба якдигарӣ кӯмак намояд

баҳри муваффақ шудани ӯ.

3. Шумо бояд ҳар як машғулиятро ба итмом бирасонед. Ба дарсҳо тайёрӣ

мебинед ё не, нақши бисёр муҳимеро мебозад дар ин курс. Шуморо шарми

беше меояд, агар аз дарсҳо дар вақташ фоидае набардоред, гумон накунед, ки

ҳама чизи аз даст додаро баъдтар ба даст меоред.

4. Кӯшиш кунед ҳама рӯза вазифаҳоро иҷро намоед. Хуб мешуд, ки пайваста

иҷроиши вазифаи хонагӣ одати Шумо мебуд.

5. Рафти таълим бояд ҳамаи инсонро ба худ ҷалб кунад. Ғунҷоиши оддии

дониш дар майнаи сар, шуморо метавонад назариячии хубе созад, вале шумо

наметавонед шогирде бошед, ки Исоро дӯст медорад. Фақат ҳамон таълиме,

метавонад тамоми фаҳмиши шуморо ба худ ҷалб кунад, ки дарк ва иродаи

шуморо ба мавҷудияти аҷоиби Рӯҳулмуқаддас расонида тавонад. Шумо

Каломро шинохтед? Онро дар дуоҳои (намоз) худ истифода кунед. Дуо Каломи

омӯхтан шуморо дар қалбатон маҳфуз медорад. Баъд аз он ҳар чӣ зудтар

каломро дар зиндагии ҳамарӯзаатон истифода намоед. Шумо кашф хоҳед кард,

ки дар баробари оне, ки мехонед Каломро дарк мекунед ва амалан тадбиқ

(истифода) мекунед. Шумо ҳар чӣ бештар ба Исо монанд мешавед.

«Чӣ қадар ман қонуни туро дӯст медорам! Тамоми рӯз аз хусуси он фикр

мекунам» (Забур 118:97).

АСОСҲОИ ТАРБИЯИ ШОГИРДОН

Дар ин боб шумо лаҳзаҳои асосии дарсгузариро аз худ мекунед, ки ба

шумо барои ҳамарӯза амалан иҷро намудан лозим мешавад, аз аввали курси

шогирдшавӣ то ба охир. Бо суханони дигар шумо чӣ тавр хондани Библия ва

чӣ тавр зиндагии бо намоз бурданро меомӯзед. Фаромӯш насозед ки

муносибатҳои пайваста ба шахсӣ бо Худованд, тавассути хониши Библия ва

дуоҳо метавонад таъсири ҳалкунандае дошта бошад дар рафти шогирдкунонии

хрестианӣ ва аз ҳама бештар ба ҳолати рӯҳии шумо дар муддати тамоми

ҳаётатон.

А-1 Иқрору боварӣ ва шаҳодати ман

А-2 Вохӯрии ҳамарӯза бо Худованд

А-3 Вақти хомӯш

А-4 Каломи зинда ва таъсирбахши Худо

А-5 Дуои дуруст чӣ гуна аст?

А-6 Ҷавобҳо ба дуо (намоз)

А-1

ИҚРОРУ ЭЪТИҚОД ВА ШАҲОДАТИ МАН

Насороҳо дар куҷо, ки набошанд, онҳо ҷавобгарии боварии худро бар

дӯш доранд. Агар дурусттар гӯем, инро онҳо на аз рӯи ҷавобгарӣ, балки бештар

аз сабаби хоҳиши қалб иҷро мекунанд. Мақсад аз шаҳодат на танҳо шоҳидӣ

додан аст, якдигарфаҳмӣ, муҳаббат ва хизмат ба ҳамдигарӣ қисматҳои

ташкилдиҳандаи бародарии гуворост. Ин муҳит ба инсонҳо иҷозат медиҳад ки

ба ҳам эътиқод дошта бошанд ва онҳо дар ҳаёт чӣ гуна сазовори хайру

баракати Худованд мешаванд. Ҳоло ҳамаи мо якумин бор якҷоя шудем, ки

курсҳои шогирдшавиро гузарем. Бисёр муҳим аст, ки мо қалбҳоямонро ба

истиқболи ҳамдигарӣ кушоем. Ҳамин ки мо хушбахт гаштем, ки он фақат

тавассути эҳсоси якшавӣ бо фарзандҳои Худо муяссарамон мегардад,

қалбҳоямон низ фотиҳа дода мешаванд.

1. Ба Павлиус писанд аст, хине ки эътиқоди худро тавассути шаҳодат баён

созад. Эътиқод ва шаҳодати ӯро ба хотир биёред, ҳангоми хондани

(Аъмол) 22:3-16.

а. Матнро бо суханҳои худ нависед.

___________________________________________________________________________

б. Шаҳодати Павлиусро ба ду қисмати асосӣ тақсим кунед ва нависед.

___________________________________________________________________________

в. Дар шаҳодати ӯ чӣ ба чашм намерасад? Сабаби инро аз матн ёбед.

___________________________________________________________________________

г. Аз ҳама қисмати ташвишовари шаҳодати Павел кадом аст?

___________________________________________________________________________

д. Ягон чизе ҳаст, ки одамро раҳнамоӣ намояд, одамеро ки чунин муроҷиати

таъсирбахшро аз сар нагузаронида бошад, ҳамонеро ки Павел гузарондааст?

___________________________________________________________________________

2.Петрус чӣ гуна эътиқоди худро иқрор шуд?

� Матто 16: 16-17

а. Исои Масеҳ кист?

___________________________________________________________________________

б. Чӣ дар назар аст, агар вақте касе иқрор мешавад, ки вай «Вай писари

Худост»?

___________________________________________________________________________

в. Шумо боварӣ доред ки иқрору эътиқоди Петрус пурра аст? Ҷавобатонро

мубоҳиса кунед.

___________________________________________________________________________

г. Фарқияти байни иқрори эътиқод ва шаҳодатро мубоҳиса кунед.

___________________________________________________________________________

3. Мо ба якчанд мисолҳо ва эътиқоду шаҳодатҳо назар кардем. Акнун

шумо эътиқод ва шаҳодати шахсии худро таҳлил кунед.

а. Иқрор шавед, ки Исо барои шумо кист?

___________________________________________________________________________

б. Чор элементи шаҳодатро истифода намуда, шоҳидӣ бидиҳед.

___________________________________________________________________________

в. Агар шумо натавонистед, ки бо боварӣ эътиқоди худро иқрор шавед ва

шаҳодат диҳед, пас сидқан фаҳмонед ки чаро?

___________________________________________________________________________

4. Ба се саволи зерин ҷавоб гӯед.

а. Ҳине, ки шумо иқрори эътиқод ва шаҳодат доштед чӣ чиз аз ҳама бештар

душвор ва серқазия буд бароятон?

___________________________________________________________________________

б. Чӣ чиз дар қалби шумо таасуроте пайдо намуд, ҳини иқрори дигарон?

___________________________________________________________________________

в. Дар натиҷаи ин дарс шумо чӣ гуна commitment наве кардед?

___________________________________________________________________________

А-2

ВОХӯРИИ ҲАРРӯЗА БО ХУДО

Муносибати зич бо Худованд калиди бобароре ба ҳисоб меравад дар

ҳаёти (зиндагонии хрестианӣ Шумо дар давраи Исои Масеҳ писари Худо

гаштед: аммо писари Худо будан ва бо Худо муносибат доштан чизҳои

гуногунанд. Аъзоҳои оилаҳои парокандашуда метавонанд ҳамҷоя бошанд, вале

бо ҳам муносибат дошта наметавонанд. Муносибати ҳаррӯза бо Худоро «вақти

хомӯш» меноманд. Вақти ҳаррӯзаи хайру баракат, хондани Библия ва дуоҳо

(намоз)-ин хайру баракат (ё фотиҳа)! Мо ба шохаҳое монандем, ки аз решаҳо

ғизо мегирем, барои баргҳои сабз ва меваҳо кардан. Дар ҳаёт бисёр муҳим аст,

ки як одати муҳим ва доимӣ дошта бошем. Ин дар шогирдшавӣ низ муҳим аст.

Бе муносибати ҳаррӯза бо Худованд ба ӯ шараф муҳаё сохтан номумкин аст.

Муносибати шахсӣ хушбахтӣ меорад, қаноатмандӣ меорад, агар он доимӣ

бошад ва дар ҳақиқат қавӣ бошад. Мо бояд ин sweetness дар муносибат бо

Худованд донем. Биёед акнун назар кунем ки мо чӣ гуна дар муносибати зич бо

Худованд буда метавонем?

1. Ин шеърҳоро истифода карда, натиҷаи маънии калимаҳои зерро

бароред «Муносибати байниҳамдигарӣ бо Худо». Фоидаи онҳоро

ишора кунед.

� Ибриён 4:16_____________________________________________________________

___________________________________________________________________________

� Ишаъё 40:31_____________________________________________________________

___________________________________________________________________________

� Забур 15:8-9_____________________________________________________________

___________________________________________________________________________

2. Муносибати Исо бо Падарро ҳини ба замин фуромадани ӯ нависед. Ба

хотир биёред Марқӯс 1:34-37

а. Маънии шеърҳоро фаҳмо нависед.

___________________________________________________________________________

б. Бодиққат аз паси тартиби рӯзи Исо назар кунед, дар порча 21 ва 35-ум шеър.

___________________________________________________________________________

в. Аз паси тартиби рӯзи Исо назора карда Шумо мефаҳмидед, ки Исо саҳари

барвақт чӣ гуна ва бо кадом сабаб соатро ҳамчун вақти дуохонӣ истифода

мекард?

___________________________________________________________________________

г. Ин дарс аз хусуси ҳаёти ҳаррӯза дар ҳузури Худованд чӣ мегӯяд?

___________________________________________________________________________

__________________________________________________________________________

д. Ба Шумо дар муносибат бо Худо аз ҳама бештар чӣ халал мерасонад?

Ошкоро гӯед.

___________________________________________________________________________

3. Намоз (дуо) қисмати асосии муносибати шумо бо Худо ба шумор

меравад. Кадом намуди намоз (дуо) муносибати ҳақиқиро маънидод

мекунад?

Эфсӯсиён

15________________________________________________________________

__________________________________________________________________________

Забур 61:8_________________________________________________________________

___________________________________________________________________________

Матто 6:6________________________________________________________________

___________________________________________________________________________

4. Дар муносибатҳои ҳаррӯза бо Худо мо ӯро тавассути хондан ва фикр

кардани Каломи ӯ мешунавем. Шумо чиро метавонед фаҳмед аз Забур

118: 97-102?

а. Матнро ба ҷумлаҳои худ гардонед, бо наср.

___________________________________________________________________________

б. Довуд ин шеърҳоро навишт, ки муносибати дурустро, ки инсон дорост

нишон диҳад, ҳине ки Каломи Худоро истифода мекунад баҳри жарфтарсозии

муносибати байниҳамӣ бо Худованд. Биёед ҳар як шеъро бинем.

Муҳаббат _________________________________________________________________

___________________________________________________________________________

Афкор/тафаккур,

андеша/___________________________________________________

___________________________________________________________________________

Худогоҳӣ ё

худшиносӣ______________________________________________________

___________________________________________________________________________

Гушкунӣ __________________________________________________________________

___________________________________________________________________________

в. Довуд барои муносибати дурусти худ чӣ гуна фотиҳа гирифт?

___________________________________________________________________________

г. Мушкилоти бузургро шумо дар чӣ мебинед? (муҳаббат, андеша, худогоҳӣ,

гушкунӣ) сабабашро гӯед.

___________________________________________________________________________

5. Баҳс кунед, ки чӣ метавонад садди муносибати шумо бо Худованд

бошад, ва чӣ корҳо бояд сарф шаванд барои ба даст овардани он 1-

Юҳанно 1:6,9?

___________________________________________________________________________

А-3

ВАҚТИ ХОМӯШ

Ҳафтаи гузашта мо дидем ки чӣ гуна ҳаёти фаъолонаи хрестянӣ

вохӯриҳои ҳамарӯзаи қатъиро бо Худованд талабгор аст. Вақти –хомуш яке аз

усулҳои нигаҳдории муносибати рӯҳонӣ бо Худост. Ин дуохонии ҳаррӯза ва

хондани Библия мебошад. Агарчанде ки ба маънӣ ақлан сарфаҳм равед, вале

онро амалан истифода накунед, дар ин ҳолат он фақат як фикри холиесту

тамом. Ҳамин тариқ ҳатман бояд усулҳои гуногуншакли элементҳои асосии

рафти муносибат бо Худоро таракӣқӣ ва инкишоф дод. Усулҳои эҷодие ки дар

қисматҳои асосӣ сохта шудаанд, муносибатҳои зиндаеро бо Худованд таъмин

мекунад.

Усулҳои гузаронидани «вақти хомӯш» тағирёбанда аст, ё ки иваз ё ки

ташкил дода мешаванд мувофиқ ба талаботи худи шумо.

1. Ошкоро гӯед, таасуроти шумо чӣ гуна буд, ҳине ки ҳафтаи гузашта

якчанд лаҳзаро бо Худо гузаронидед?

___________________________________________________________________________

2. Усулҳои беши гузаронидани Вақти Хомӯш мавҷуд аст. Ин чор усули

зеринро муқоиса намоед.

Усулҳо Мазмун Андеша Дарк Истифодабар

3. Ҳамчунин усулҳои гуногуни интихоби порчаҳо мавҷуд аст, барои

гузаронидани Вақти Хомӯши шумо. Усулҳои гуногуни дар зер

овардашударо аз назар гузаронед.

а. Интихоби порча

Масалҳо 22:1_______________________________________________________________

___________________________________________________________________________

б. Интихоби шеър

Матто 7:7-11_______________________________________________________________

___________________________________________________________________________

в. Интихоби мавзӯъ

Наздики худро дӯст

дор_____________________________________________________

___________________________________________________________________________

3. Услуби Г с- 1- Юҳанно 2:15-17-ро истифода баред.

Мазмун (Мундариҷа)

___________________________________________________________________________

Андеша

___________________________________________________________________________

Дарк

___________________________________________________________________________

Истифодабарӣ

___________________________________________________________________________

А-4

КАЛОМИ ЗИНДА ВА ПУРТАЪСИРИ ХУДО

Бо мурури вақт ҳама китобҳои дунё мемиранд. Ҳатто агар бигирем агар

адабиёти классикӣ ва (ангора)-ҳои абадзиндаро, онҳо ҳамагӣ қисман мазмун ва

илоҳии худро нигоҳ дошта метавонад. Дар қиёс бо онҳо Библия ин- сухани

абадзинда аст, ки тамоми ҳудуди вақтро ба даст овардааст. Инро метавонем

тасдиқ намоем на танҳо ба воситаи шаҳодати дохилии Библия, балки ҳамчунин

мисолҳои беше овардан мумкин, ки дар ҳаёти реалӣ ба вуӯуъ мепайванданд.

Агар мо фанонашавандагии Библияро қабул накунем, мо метавонем ба мисли

аҳли риё дар замони Исо бошем, ки беэътиноёна бузургии Каломи Худоро рад

(инкор) карданд. Биёед як бори дигар ҳақиқӣ будани каломи зинда ва

пуртаъсири Худоро тасдиқ мекунем. Ин чӣ гуна кашфе ва хайру баракате хоҳад

буд!

1. Мо чӣ гуна метавонем боварӣ дошта бошем ки Сухани Худо зинда,

тағирнаёбанда ва пуртаъсир аст? Барои ҷавоб шеърҳои зеринро

истифода баред!

Юҳанно 6:68____________________________________________________________

__________________________________________________________________________

1Петриус 1:23___________________________________________________________

__________________________________________________________________________

2 Подшоҳон 7:28________________________________________________________

__________________________________________________________________________

Такрори шариат 30:14___________________________________________________

__________________________________________________________________________

2. Афзалияти якуми оне, ки Худо ба мо Библияро медиҳад чӣ гуна аст?

Юҳанно 20:30-31-ро аз назар гузаронед.

а. Матнро бо суханҳои худ нақл кунед.

___________________________________________________________________________

б. Мақсади асосии Библия чист?

___________________________________________________________________________

в. Шумо ягон маротиба бо қувваи худ раҳоӣ ёфта будед, ё бо кӯмаки Каломи

Худо.

___________________________________________________________________________

г. Библия чӣ гуна мефаҳмонад, ки он бо кӯшиш беше интихоб гашта буд барои

иҷроиши таъиноти худ.

___________________________________________________________________________

д. Агар Библия бо мақсади раҳоӣ дода шуда буд, пас мо низ онро бояд бо

ҳамин ният истифода кунем. Чӣ тавр бояд дуруст рафтор кард?

___________________________________________________________________________

3. Аз оне ки Худо ба мо Библияро дод афзалияти дуюм низ мавҷуд аст. 2

Тимотиюс 3:16-17-ро хонед ва сабабашро таҳлил кунед.

а. Матнро бо суханони худ нақл кунед.

___________________________________________________________________________

б. Ду ҷанбаи афзалияти дуюмро номбар кунед, ки Худо ба шумо Библияро

додааст (шеъри 17).

___________________________________________________________________________

в. Чор вазифаи Библияро фаҳмонед, вай чӣ гуна мақсадҳои мазкурро ба даст

меорад?

___________________________________________________________________________

г. Иқрор шавед, ки аз ин чор вазифа кадомаш бештар ба шумо таъсир бахшид?

___________________________________________________________________________

4. Ба Ибриён 4:12-13-қувваи амалии Библияро мефаҳмонад?

а. Матнро бо суханони худ нақл кунед.

___________________________________________________________________________

б. Сабаби якшавии «ҷон ва руҳ» ба «узву майна» чӣ гуна аст?

___________________________________________________________________________

в. Сухани зинда худро чӣ гуна маълум мекунад?

___________________________________________________________________________

г. Ягон бор қувваи Каломро эҳсос кардаед ё не? Ҳамон сухане ки метавонад ба

қалби ҳар касе ҷо бигирад, ба он хотире ки дарк кунад, ки он ҷо чӣ ниҳон аст?

___________________________________________________________________________

5. Худо барои мо ду усулро пешбинӣ кардааст, барои оне, ки сухани

зинда ва таъсирбахшро истифода барем.

а.1 Тимотиюс 5:17__________________________________________________________

___________________________________________________________________________

б. Луқо 24:32_______________________________________________________________

___________________________________________________________________________

в. Фикри шумо чӣ гуна аст, аз он хусусе, ки оё шогирди вуҷуд дорад бо

имконияти шунидани Каломи Худо чун Овози Худо. Сабабашро гӯед.

___________________________________________________________________________

А-5

Чӣ ГУНА БОЯД ДУО (НАМОЗ) ХОНД?

Дар ҳаёти фарзандони Худо ягон чиз таъсир намекунад, чуноне ки дуо

мекунад. Дуо (намоз) наздикшавии ҳузури Худост. Баъзан он ба нафасгирии мо

баробар мешавад. Баъзан the faithful, that articulates a high value on prayer .

Ҳамон гуна ки инсон бидуни нафас кашидан будан наметавонад, олами рӯҳони

низ бе дуо (намоз) вуҷуд дошта наметавонад. Ба мисли суханҳои Гордон

қалбҳои моро муътақид месозанд.

«Шахсони бузурги имрӯз- инҳо одамони дуо (намоз) гузор мебошанд.

Инҳо нафароне ҳастанд, ки баҳсу мунозираро дар бораи дуо (намоз)

қабул доранд, мепазиранд. Онҳо вақти зиёдатӣ надоранд. Онҳо бояд

вақтро барои намоз (дуо) –хонӣ сарфа кунанд. Рӯзи онҳо пур аст аз

корҳои муҳим ва мавқуфнагузоранда, ва ҳеҷ коре муҳимтар ва

мавқуфнашаванда аз дуо (намоз) нест».

1. Чӣ чизи аҷоиб ва имтиёзеро Худо ба фарзандҳояш додааст? Ибриён

4:14-16-ро хонед.

а. Матнро бо суханҳои худ ба наср гардонед.

___________________________________________________________________________

б. Чӣ алоқамандие миёни номи дуо (намоз) ва «Аввалин рӯҳонии бузург»?

___________________________________________________________________________

в. Ду сабаби аслиеро номбар кунед, ки аз рӯи онҳо Исо ҳимоягар (ҳомии)

мутлақ ҳисоб мешавад.

___________________________________________________________________________

г. Калимаи «бинобар ин»-ро дар шеъри 16 фаҳмонед. Қайд кунед, ки чӣ гуна ин

суханҳо ҳамчун асоси боҷуръатӣ дар дуо (намозхонӣ) хизмат мекунанд?

___________________________________________________________________________

д. Шумо боре фикр кардаед, ки дуо (намоз) имтиёз буд, ки касе гирифта

натавонист? Агар ҳа, пас аз муносибатҳои кунунии хеш бо дуо (намоз) нақл

кунед.

___________________________________________________________________________

е. Агар беэҳтиётона бо ин имтиёз муносибат кунед, оё шумо бечораву беақлеро

намемонед?

___________________________________________________________________________

2. Матто 6:5-8 шаклҳои муносибат бо дуо ( намоз)-ро намоиш медиҳад, ки

одам бояд доро бошад.

а. Матнро бо суханҳои худ бо наср нависед.

___________________________________________________________________________

б. Барои худ аз рӯи фактҳо чӣ дарёфтед, оё дурӯяҳо низ намозгузориро дӯст

медоранд? Ё ҳатто метавонад, ки дар шумо тамоман хоҳиши дуо (намоз)

хондан набошад.

___________________________________________________________________________

в. Фаҳмонед ки дуо (намозхонӣ) дар танҳои чӣ маънӣ дорад?

___________________________________________________________________________

г. Фаҳмонед, ки такрори дуо (намоз) чӣ маънӣ дорад?

___________________________________________________________________________

д. Оё боре фикр накарда, фақат лабҳоро ҷунбонда намоз мехонед? Ҳодисаҳоеро

номбар кунед, ки намозхонӣ дар хондани ботакрор осонтар буд.

___________________________________________________________________________

3. Мо аз дуои (намози) Худовандӣ чиро фаҳмида метавонем, аз он хусусе,

ки чӣ гуна намоз бояд гузошт? Матто 6:9-13-ро бубинед.

а. Матнро ба наср гардонед.

___________________________________________________________________________

б.Се афзалияти беҳтаринро дар намоз пайваст кунед.

___________________________________________________________________________

в. Ҳини намоз (дуохонӣ) дар куҷо забонатон мегирад? Ошкоро гӯед, ки шумо

чӣ гуна аёнияти намози худро ба он аёнияте муқоиса намудед, ки Исо ба мо

омӯхт.

___________________________________________________________________________

г. Шумо розӣ ҳастед, ки бояд намози худро тағир диҳед, (дар муқоиса) ба

хотири он чизе ки шумо аз намози Худовандӣ омухтед? Шумо чӣ гуна онро

тағир медодед?

___________________________________________________________________________

4. Қулайссиён 4:2 бо арқоми муҳими мансуби дуо (намоз) меомӯзанд. Ду

ҳақиқати муҳимро ёбед.

___________________________________________________________________________

А-6

БА ДУО (НАМОЗ) ҶАВОБ ГӯЕД

Агар ба шумо савол медоданд, ки: «Чанд маротиба шумо ба намоз (дуоҳо)

ятон ҷавоб гирифтед?» – ба он ҷавоб гуфта метавонистед? Ин аҷоиб аст, вале

аниқ аст, ки назар ба худи дуоҳо ҷавоб ба онҳо камтар аст. Ҷавоб ба (намоз) дуо

–ин ваъдаи додаи Исои Масеҳ дар Библия мебошад. Чунончи ӯ ин ваъдаро

борҳо такрор кардааст, бошуурона пешбинӣ бояд кард ки ба дуо ҷавоб дода

мешавад. Намози гузашташуда сазовори ҷавоб аст, аммо агар одам ҷавоб

нагирад, вай дарҳол аз хусуси ваъдаҳои Худо фикр мекунад. Агар ба намоз

ҷавоб набошад, яъне сабаби ин дар худи мост. Ваъдаҳои Худо ҳама вақт

иҷрошавандаанд. Ҷавоб дар худ он чиро чой медиҳад, ё ки гирифтани чизеро

ки мо мехоҳем, ё чизеро, ки Худо мехоҳад ба мо диҳад, ҳарчанд ки мо бештар

дар бораи бештар гирифтан фикр мекунем, сарфи назар аз оне ки Худо ба мо

чӣ қадар метавонад диҳад.

1. Барои оне, ки бинед, ки Исо дар хусуси ҷавоб ба намоз (дуо) чӣ гуфта

аст, Матто 7:7-11-ро хонед.

а. Матнро ба суханҳои худ нақл кунед.

___________________________________________________________________________

б. Ба ҷо ба ҷо гузории калимаҳои муҳиме, ки тасдиқгари онанд ки дуоҳо

(намоз) бе ҷавоб намемонанд, диққат диҳед.

___________________________________________________________________________

в. Мақсад аз муқоиса кардани падари Рӯҳонӣ бо падар аз мазмуни шеърҳои 9-

11 чӣ гунааст?

___________________________________________________________________________

г. Шумо чӣ фикр доред, қазияи (душвории) асосӣ чӣ гуна мебуд, агар ба мо

зарурияте пайдо мешуд, ки аз Худо дошта бошем, ҳатто баъди чунин боварии

равшан?

___________________________________________________________________________

д. Шумо акнун аз хусуси намоз (дуо) чӣ гуна фикр доред, баъди оне ки дидед,

ки чӣ гуна Худо ваъдаи ҷавоб гуфтан ба намозҳои шуморо дод.

___________________________________________________________________________

2. Шеърҳои мазкурро аз Библия аз назар гузаронед ва ёбед ки барои

ҷавоб гирифтан ба намоз (дуо) чӣ халал мерасонад?

Ишаъё 1:15______________________________________________________________

___________________________________________________________________________

Матто 6:14-15 ___________________________________________________________

___________________________________________________________________________

Яъқуб 4:3 _______________________________________________________________

___________________________________________________________________________

1 Петрус 3:7_____________________________________________________________

___________________________________________________________________________

Яъқуб 1:6-7 _____________________________________________________________

___________________________________________________________________________

3. Мусо намунаи онеро нишон медиҳад, ки он қадар осон аст ҷавоб

гирифтан ба намоз. Ба Хурӯҷ 33:12-14 назар кунед.

а. Матнро бо суханони худ нақл кунед ва ҳолати онро таҳлил кунед.

___________________________________________________________________________

б. Мушоҳида кунед, ки чӣ қадар зуд Худо ба дуо (намоз) ҷавоб дод (шеъри 14).

___________________________________________________________________________

в. Сабаби оне ки Мусо зуд ба намоз ҷавоб гирифт чӣ аст? ба он диққат диҳед, ки

Мусо ба намози худ такя мекард.

___________________________________________________________________________

г. Шумо зуд зуд ваъдаи Худоро дар намозатон истифода мекунед? Усули

намози худро дида бароед, дар қиёс ба оне, ки чӣ гуна волидайн ҷавоб мегӯянд,

ҳине ки фарзандон ваъдагияшонро мепурсанд.

___________________________________________________________________________

4. Ҷавоб ба дуо (Намоз) чӣ ҳисоб мешавад? Биёед ба ҳодисаҳои мазкур

назар мекунем.

Луқо 18:40-43___________________________________________________________

___________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________

Филипиён 4:6-7_________________________________________________________

__________________________________________________________________________

<< Дарсҳои рӯҳонӣ