Шогирдсозӣ- 3

в-7

ЭҲЁИ ИСОИ МАСЕҲ

Ҳақиқати марги Исои Масеҳ дар салиб ва эҳёи ӯ дар рузи сеюм як догмаи хеле муҳими таълимоти Хрестианӣ ба шумор меравад. Агар эҳё дурӯғ мебуд, он вақт ҳақиқати боварии қатъии Библия низ аз байн мерафт. Аз рӯи Библия на як бору ду бор аз рӯи ҳақиқат аз хусуси эҳё хабар медиҳад ва ҳама ихлосмандонро бовар мекунонад. Мо мушоҳида мекунем, ки он одамоне ки муддати мадид ба калисо мераванд миннатдории худро аз ма рги Исои Масеҳ баён мекунанд. Таърихи иди Масеҳиён (пасха) он қадар маъмул гаштааст ки онҳо инро бо як эҳтироми хоса назар мекунанд. Дар ин як проблемма (қазияи) ҷиддист. Эҳёи Худои мо Исои Масеҳ-воқеияти ҳақиқист. Мо ба ин бояд эътимод дошта бошем, аз ӯ миннатпазир бошем ва номи ӯро ҳар рӯз ба забон орем. Ва ин миннатдории мо барои эҳёи ӯ наметавонад ҳамагӣ як лаҳзаи гузаро бошад. Биёед санҷем, оё миннатдории мо коста мешавад ё не?

1. Эҳёи Исо-ҳақиқати инкорнашавандаест. Аз ин хусус пайғамбар Павел чӣ мегӯяд? Ниг. ба/ Қӯринтиён 15:3-8.

1) Матнро бо суханони худ нақл кунед.

__________________________________________________________________________

2) Сухани Муқаддас чӣ шакл дорад? Ҳинӣ хабар додан ки ӯ пас аз се рӯз эҳё шуд? (Аъмол 2:25-32)

__________________________________________________________________________

3) Шоҳидон тақрибан чанд шуморанд?

__________________________________________________________________________

4) Шаҳодати занон ба эътибор гирифта нашуд. Сабаби инро шарҳ деҳ.

__________________________________________________________________________

5) Шумораи минималии шоҳидем, аз рӯи талаботи қонун чӣ қадар аст? Барои ошкорсозии ҳақиқат.

__________________________________________________________________________

6) Дар хусуси одамоне, ки ҳатто ба шоҳидони зинда боварӣ надоранд чӣ гуфтан мумкин аст?

__________________________________________________________________________

2. Исо бо он шогирдаш, ки ба эҳёи ӯ бовар накард чӣ чора кард?

1) Дар Марқӯс 16:14 чӣ огоҳонида шуда аст? Оё ту бар он такя намекунӣ, ки бо чунин як огоҳие эҳтиёҷ надорӣ?

__________________________________________________________________________

2) Дар Луқо 24:25-27 Исо эҳёи Худро бо Сухани Муқаддас тасдиқ мекунад, на бо эҳёи ҷисми Худ. Аз ин чиро омухтан мумкин аст?

__________________________________________________________________________

3) Оё боре касеро во хурдан ки ба ҳақиқати Библия боварӣ надошта бошад, ва қарораш қатъист, ки бояд худаш бинад ва баъд боварӣ ҳосил кунад. Аз хусуси чунин одам ту чӣ гуфтан метавонӣ? __________________________________________________________________________

__________________________________________________________________________

3. Баъди эҳёи Исо чӣ шӯҳрате ӯро ёр шуд? Филиппиён 2:9-11-ро аз худ кун.

1) Матнро бо суханони худ нақл кун.

__________________________________________________________________________

2) Мумкин се намуди шӯҳратро ёдовар шавед. Ҳар як кадоми онро навис.

__________________________________________________________________________

3) Чӣ чиз зарур аст, пеш аз ҳама барои шӯҳрати Худо? Сабаби ин дар чист?

__________________________________________________________________________

4) Чӣ эҳсосе туро фаро мегирад, ҳине ки худро дар шӯҳрати гирифтан Худои мо Исо баъди эҳё ҳис мекунӣ?

__________________________________________________________________________

4. Баъди эҳёи Исои Масеҳ чӣ хайру саховатеро дидӣ?

Ø Румиён 4:25

__________________________________________________________________________

Ø Қӯринтиён 15:20, 22

__________________________________________________________________________

Ø Ғаллотиён 2:20

__________________________________________________________________________

5. Исо гуфт, ки рӯзе, ки шогирдони ӯ эҳёи Вайро мебинанд, онҳо хушбахт хоҳанд шуд ва ин хушбахтиро аз онон касе гирифта наметавонад (Юҳанно 16:22).

Касе дидааст ки чӣ хел одами мурдаистода зинда мешавад, шоҳиди мекунад, ки аз ин ҳолат дида дигар хушбахтие нест. Агар ту аз ин хушбахтие ки аз эҳёи Исои Масеҳ хабар медиҳад маҳрум бошӣ, ин Исое, ки туро дӯст медошт ва Худро барои ту бахшид (Ғалотиён 2:20) ва дурустии ин хабарро дар библия ба назар гирифта, дар ин ҳолат метавонад дар ниҳоди ту аксдиқуввае мавҷуд бошад.

Агар ту фикр дори ки хушбахтии эҳё дар ту мурдааст, пас якчанд қазияҳоро (проблема) қайд намо. Баъд аз рӯи виҷдон шарҳ деҳ ки чӣ гуна метавонад ин қазия ҳалли хешро ёбад?

1. ( ) Ман пурра ба ҳақиқати эҳё бовар надорам.

2. ( ) Муҳаббати Ман бо Исо кам аст.

3. ( ) Ман чизеро ҳис намекунам, чун ки аз ин хусус бисёр шунидам.

4. ( ) Ман ба дурустии аснон боварӣ надорам.

5. ( ) Ман намехоҳам аз хусуси хабари эҳёи Исо бо дигарон сӯҳбате дошта бошам.

6. ( ) Ман он хайру саховатеро, ки аз дониш ва аз эҳё пайдо мешавад нагирифтаам.

7. ( ) Ба ман аҷиб нест, чунки ман ҳануз ҷисми худ ва дунёи худро дӯст медорам.

ХУЛОСА

Ø Исо пас аз се рӯз эҳё шуд.

Ø Эҳёи ӯ роҳи наҷоти тамоми оламро таъмин намуд.

Ø Исои эҳёшуда- Шохи Шохон, ва Худои Худоён.

Ø Вай дар тарафи дасти рости Худо мешинад, ва барои зуҳури дуюм тайёрӣ мебинад.

Ø Эҳёи Исо кафолати эҳёи ояндаи мост.

Ø Масеҳо (хрестианин) метавонад дар асоси бовари ба эҳё ё боло равад ё ба поин афтад.

Ø Одаме ки ба эҳёи Исо боварӣ надорад, ё бемазҳаб аст, ё ба ягон дини дигар хизмат мекунад.

в-8

ПАЙДОИШ АЗ РӯИ ВАЪДАИ РУҲУЛҚУДС

Руҳулқудс тақрибан баъд аз 10-рӯз эҳёи Исои Масеҳ пайдо шудааст ва калисоро низ ҳеҷ гоҳ тарк намекунад. Дар қиёс аз давраи Аҳди Қадим, касе ки ба Исои Масеҳ боварӣ дорад, Руҳулқудсро чун тӯҳфаи Худованди қабул мекунад, чунки дар Панҷоҳгона вақти тараҳум оғоз гашт. Ҳар яки мо баҳрабардори ин давра гаштаем. Асри бистум шоҳиди бисёр кашфиётҳои муфиду бефоида, зарароваре гашт, барои ҳамин бисёр ҳам муҳим аст, ки мо Руҳулқудсро тавассути рукнҳои Библия дарк намоем. Ҳолатҳое ҳам ҳастанд, ки барои фаҳмиши Руҳулқудс дурӯғ паи кор аст. Ана барои ҳамин ҳам бояд тавассути Библия аз хусуси Руҳулқудс таҷриба омузем.

1. Луқо 24:49-ро бихон. Ҳине ки Исои Масеҳ дар осмон буд, дар муносибат ба Руҳулқудс чӣ ваъда кард?

_________________________________________________________________________

2. Аъмол 2:1-4-ро аз назар гузарон, ҳолатро навис ва гӯй ки Руҳулмуқаддас кай пайдо шуд?

1) Матнро бо ҳарфҳои худ нақл кун.

_________________________________________________________________________

2) Пайдоиши Руҳулмуқаддас чӣ нишонаҳо дошт?

_________________________________________________________________________

3) Онҳое, ки аз Руҳулқудс пур шуданд чӣ гуфтанд?

_________________________________________________________________________

4) Ҳатман зарур аст, ки одамон аз хусуси пур гаштанашон аз Руҳулқудс бо дигар забонҳо ҳарф бизананд?

_________________________________________________________________________

5) Гуфтан мумкин ҳаст, ки аз он рӯзе, ки Руҳулқудс дар Панҷоҳгона пайдо гашт, касе ки ба Исо боварӣ дошт, Руҳулқудсро соҳиб мешавад (Аъмол 2:39)?

_________________________________________________________________________

3. Касе ки Исоро чун Худо қабул кардааст, аз ҷониби Руҳулқудс таъмид ёфтааст. Аз ин хусус дар сурудҳои мазкур чӣ гуфта мешавад?

Ø Аъмол 1:5

1) Матнро нақл кунед.

_________________________________________________________________________

2) Исои Масеҳ аз хусуси Руҳулқудс чӣ гуфт?

_________________________________________________________________________

3) Ба монанди оне, ки зарурият ба таъмиди чандинмаротибаи оби нест, ҳамчунин таъмид ба Руҳулқудс низ як бор бас аст. Барои чӣ?

_________________________________________________________________________

Ø 1 Қурайтиён 12:13

1) Матнро бо суханони худ нақл кунед.

_________________________________________________________________________

2) Ту кадом вақт танҳоиро бо Исои Масеҳ эҳсос мекунӣ?

_________________________________________________________________________

4. Аз хусуси таъмиди Руҳулқудс пурсише дорӣ? Агар ҳаст, пас аз чӣ савол ё парешонии ту пайдо гашт?

_________________________________________________________________________

5. Дар ҳаёти мазҳабие ки аз Руҳулқудс таъмидшуда чӣ таъғироте вуқӯъ мепайвандад?

Ø Аъмол 2:42

_________________________________________________________________________

Ø Аъмол 4:31

_________________________________________________________________________

6. Он тағиротҳоеро ки дар ҳаёти мазҳабиён (ихлосмандон) дидабаро ва бигу ки дар ҳаёти ту чӣ тағироте шуд? Ё кӣ нашуд ?

_________________________________________________________________________

7. Аз миннатпазирии самимонаи худ ба Худованд навис, чун ки Руҳулқудсро чун эҳдо ба ту фиристод

_________________________________________________________________________

ХУЛОСА

Ø Руҳулқудс ин меҳрубонист, ки Худо ваъда кардааст ва ӯ ба дунё чун натиҷаи суруди Исои Масеҳ омад.

Ø Руҳулқудс то абад калисоро намепартояд.

Ø Ҳар нафаре, ки Исоро бовар мекунад, чун ҳадя таъмиди Руҳулқудсро соҳиб мешавад.

Ø Таъмиди Руҳулқудс тавассути таҷриба ба амал меояд, вале ин ҳамту осон ба амал намеояд.

Ø Таъмиди Руҳулқудс фақат як бор ба амал оварда мешавад ва ҳоҷат ба такрор нест.

Ø Руҳулқудс дар насораҳои, таъмидшудаи Руҳулқудс мавҷуд аст.

в-9

ОМУРЗИШИ ГУНОҲҲО

(БАХШИШИ ГУНОҲҲО)

Агар аз боло тавлид наёфта бошӣ ба Ҳокимияти Худо воридшудан номумкин аст. Аз боло тавлид ёфтан мазмуни бегуноҳ тавлид шуданро дорад. Сарфи назар аз оне ки бисёр олимон оиди омӯзиши Библия ва аз боло тавлид шудан ақидаҳои гуногун доранд, ин маънии онро надорад ки ин амал чизи номафҳум (нофаҳмо) аст. Чунин аст, чун ки тавлидшавӣ аз боло – ин таҷрибаи шахсии ҳар фард аст. Сарфи назар аз ҳама ин парешонфикриҳо мо дар дили худ аснодҳои тасдиқкунандаи ин асосро дорем. Ту нооромиро ҳис мекунӣ, вақте ки бисёр ашхоси аз калисо берун дар дили мардум дудилагиро ҷо мекунанд, дар боби бегуноҳшавӣ. Нооромии беш боз аз он аст, ки одамоне аз боло тавлидёфта низ ҳастанд, вале ба раҳои боварӣ надоранд ва доимо андешаҳои духӯра доранд. Мо бояд ба чунин одамон монанд набошем.

1. Исо муҳимияти аз боло тавлид ёфтанро дар Юҳанно 3:1-8 чӣ гуна қайд мекунад?

1) Матнро бо суханони худ нақл кунед.

_________________________________________________________________________

2) Аз боло тавлид шудан чӣ маънӣ дорад?

_________________________________________________________________________

3) Дар саҳ. 2 аз хусуси оне ки Ниқодим аз боло тавлид нашудааст, чӣ шоҳиди медиҳад? (ниг.Матто 16:16).

_________________________________________________________________________

4) Баъзеҳо мегӯянд, ки об- маънои таъмидро дорад, баъзеҳо мегӯянд, ки маънои он ё калима аст, ё Руҳулқудс. Ба фикри ту об чӣ маънӣ дорад?

_________________________________________________________________________

5) Тавлиди боло ҷисмро ба ташвиш меорад ё руҳро?

_________________________________________________________________________

6) Маънии маҷозии «нафаскашӣ»-и Руҳ дар бораи тавлиди нав чиро меомӯзад?

_________________________________________________________________________

7) Агар ту бо Исо вохурӣ, дар ту боварӣ ҳосил мешуд, ки ӯ ба ту ҳамон гуна таъқидеро раво намебинад ки бо Ниқодим кард? Сабаби бовариат чист?

_________________________________________________________________________

2. Алоқаи миёни ҳақиқат ва тавлиди болоро фаҳмон

Ø Юҳанно 1:12, 13

_________________________________________________________________________

Ø Аъмол 16:14

_________________________________________________________________________

3. 1 Петрус 1:23,25-ро хон ва фаҳмон, ки барои чӣ ту боварӣ дорӣ, ки то ба охирзамон ту бояд як бор аз боло тавлидшавӣ?

1) Матнро бо суханони худ нақл кун

_________________________________________________________________________

2) Чӣ иртиботе миёни Сухан ва тавлид аз боло ҳаст?

(Румиён 10:17)

_________________________________________________________________________

3)Агар ба ту аз боло тавлид шудан фақат як бор зарур аст, пас сабаберо гӯй ки то ба охир ту дудила намешавӣ.

_________________________________________________________________________

4. Бо кӯмаки 1 Таслуникиён 1:2-7 мумкин аст санҷӣ, ки ту аз боло тавлид шудаӣ, ё не. Ба шеъри мазкур ҷавоб гӯй.

1) Саҳ. 3-4-ро нақл кун

_________________________________________________________________________

2)Дар шахсе ки аз боло тавлидшудааст, кадом се ҳосил мавҷуд аст? Қоил бош, ки ин фақат боварӣ, умед ва муҳаббат аст. _________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________

______________

3)Павел бо боварӣ ба Фессалоникийҳо чӣ гуфт?

_________________________________________________________________________

4) Кадом се ҳосиле дар ҳаёти ту мавҷуд аст? Фикр кун, мумкин дар ту ҳосиле ҳаст, ки барои он мумкин аст, то саҷда кунӣ, миннатдорӣ баён созӣ чӣ хеле ки Павел карда буд.

_________________________________________________________________________

5) Саҳ. 5-ро нақл кун

_________________________________________________________________________

6) Барои чӣ аз боло тавлид мешаванд фақат он нафароне ки Инҷилро мешунаванд?

_________________________________________________________________________

7) Саҳ. 6-7-ро нақл кун.

_________________________________________________________________________

8) Ду мисоле биёр ки Фессалоникийҳо аз боло тавлид ёфтанд.

_________________________________________________________________________

9) Касе ки аз тавлиди болост, бо чунин калимаҳо ошност, ба монанди: «Санҷишҳои пуразоб», «хушҳолӣ», «пайравони Худо», «мисол».Ту бо инҳо ошноӣ?

_________________________________________________________________________

5. Агар ту фаҳмидӣ, ки ту душворие дорӣ, ки ту бояд ҳал кунӣ, ба онҳо бигӯй. Агар ту ҳис мекунӣ, ки дар ҳаёти ту суолҳои ҳалнашудае ҳаст, пас софдилона қоил шав, то ки онро ҳал кунӣ.

Ø Суолҳои ҳалнашуда

_________________________________________________________________________

Ø Душвориҳои мондашуда

_________________________________________________________________________

ХУЛОСА

Ø Омурзиши гуноҳҳо-ин кори Худо тавассути Руҳулқудс аст.

Ø Омурзиши гуноҳ- ин меҳрубонии махсус аст, ба касе раво дида мешавад, ки раҳои хостааст.

Ø Бахшоиш даор рафти бахшиши худ нақши манфӣ (пассиве)-ро мебозад.

Ø Фақат бахшиш метавонад ба даъвати Худо ҷавоб гӯяд.

Ø Умуман ҳатмӣ нест, ки барои тавлиди боло таҷрибаи бой дошта бошӣ.

Ø Бахшиш- ин боварӣ барои раҳои нест.

Ø Бахшидашудаҳо мавриди маҳбас ҳарф намегиранд.

в-10

МАЗҲАБ (БОВАРӣ) ЧИСТ?

Аз хусуси мазҳаб ҳар чӣ гуфтан мумкин. Вале аз ҳама муҳим ин ҷо калимаи «меҳрубонӣ». Мазҳаб- ин меҳрубонист, ки фақат аз ҷониби Худост. Ҳине ки мо инро тасдиқ мекунем, мазҳаб қиммат пайдо мекунад, ки моро бо миннатпазирию хушҳолӣ пур мекунад ва ба мо боварии қатъӣ медиҳад. Дар ҳоле, ки мо бо Худоем. Мазҳаб бо якдигарфаҳмӣ ва миннатдорӣ барои меҳрубонӣ- ин мазҳаб бо муҳаббат аст. Агар мо бе мазҳаб мебудем, ва онро на ҳамчун як меҳрубонии Худо, балки чун як натиҷаи ҳарфҳои худ қабул менамудем, он вақт мо мағрур мешудем ва аз хусуси аз дастдодани ихлос ба Худо парвое надоштем. Ва будани мо бо Худо ин қадар хурсандибахш намебуд. Биёед ҳама диққати хешро ба меҳрубонии Худо равона созем, ки ба мо эътиқод (мазҳаб) бахшидааст.

1. Бубин ки аз хусуси мазҳаб дар Румиён 10:9-10,17 чӣ мегӯяд.

1) Матнро бо суханони худ нақл кунед.

___________________________________________________________________________

Манбаи ихлос (мазҳаби) ту чӣ ба шумор меравад?

___________________________________________________________________________

3) Барои чӣ мазҳаби асли бояд дар қалби ту реша дошта бошад? (Масалҳо 23:36).

___________________________________________________________________________

4) Ту қоил ҳастӣ, ки он аснод, ки мазҳаби ҳақиқӣ-ин қоилшавӣ ба забон ва ихлос ба қалб аст.

___________________________________________________________________________

5) Саҳ. 17-ро нақл кун.

___________________________________________________________________________

6) Мазҳаб чӣ шакл аст? Алоқаи байни Калом, шунидани Калом ва мазҳабро фаҳмон.

___________________________________________________________________________

7) Аз хусуси кадом Калом сухан меравад? (1 Қуринтиён 2:2)

___________________________________________________________________________

8) Оё як Калом кифоят аст, ки ба мазҳаб ибтидо бахшем? (1 Қурин. 2:5)

___________________________________________________________________________

9)Ту иқрор мешавӣ, ки мазҳаби ту аз Калом, қувваи Руҳулқудс пайдошудааст. Агар ҳамин тавр аст, пас мазҳаби ту соҳиби ҳокимияти бузургест. Оё ту ин ҳокимиятро ҳис мекунӣ?

___________________________________________________________________________

2. Эфсусиён 2:8-9-ро аз худ кун, он асосеро ки дар хусуси меҳрубонии Худост таҳлил кун.

1) Матнро бо суханони худ нақл кун.

___________________________________________________________________________

2) Барои чӣ мазҳаб- ҳадяи Худост?

___________________________________________________________________________

3) Аз рӯи нуқтаи назари инсоният бовар кунондан ба Исо-пурра озодона аст. Агар мо озодии интихоб дорем, оё ин ба дудилагии мо ва ба меҳрубонии Худованд таъсир мекунад?

___________________________________________________________________________

4)Як назарияи бемисли меҳрубонӣ мавҷуд аст. Инро бо дигар шогирдон баҳс кун.

___________________________________________________________________________

5)Қуввати ин таълимот дар чист?

___________________________________________________________________________

6)Барои ки осонтар аст то боварӣ ҳосил кунад, аз барои раҳоии худ: ба оне ки мазҳабро чун меҳрубонӣ қабул дорад, ё ба оне ки онро чун як натиҷаи иродаи одами алоҳида мебинад? Барои чӣ?

___________________________________________________________________________

7) Маънии ҷумлаи «на аз кор»-ро фаҳмон ва мисол биёр.

___________________________________________________________________________

8) Агар касе таъриф кунад, ки ӯро мазҳаби кунондан осон аст, бо сабаби диндориаш, ту мегуфтӣ ки мазҳаби ту «аз кор» аст?

___________________________________________________________________________

9) Агар Худо ба ту мазҳабро ба хотири як чизи хубе дар ту дода бошад, он вақт ин мазҳабро на бояд ҳамчун як меҳрубонии Худованд қабул кард. Барои чӣ?

___________________________________________________________________________

10) Агар ту тасдиқ кунӣ, ки ту бо сабабҳои шахсӣ, ким чӣ чизи хубе мазҳаби шудӣ он вақт ин мазҳаб аз кор намебуд?

___________________________________________________________________________

11) Дар гузашта ту ба мазҳаби хеш чӣ гуна назар доштӣ: чун ба мазҳабе аз меҳрубонӣ, ё ки мазҳабе аз кор.

___________________________________________________________________________

12) Оё ту он эҳсосеро дорӣ, ки ту бовари дорӣ барои он, ки Худо аз меҳрубонии Худ ба ту иҷозат дод, ки мазҳабӣ бошӣ.

___________________________________________________________________________

3. Ҳар рӯз мазҳаби ту туро мағлубнашаванда месозад. Оё ту инро бо шеърҳои зерин тасдиқ месозӣ?

1) Румиён 4:18/ Он қадар эътиқоди Абрам мустаҳкам буд (Ибриён 11:1)?

___________________________________________________________________________

2) Абрам чӣ гуна муъҷизаҳоеро аз сар гузаронид бо шарофати ихлоси қавии худ? (Ибр. 11:8-19).

___________________________________________________________________________

3) Ибр. 11:33-38 Оё ту метавонӣ бо як сухан эътиқоди мардумро таҳлил созӣ, ки ин ҷо ёдрас шуданд.

___________________________________________________________________________

4) 1 Юҳанно 5:4-ро фаҳмон

___________________________________________________________________________

4. Фақат бо як раҳои қаноатманд шудан мумкин нест. Ту бояд ба он боварӣ дошта бошӣ ки ту дунёро аз худ карда метавонӣ ва ғолиб мешавӣ. Эътиқод ба раҳоӣ, ки тавассути Каломи Худо рустааст, метавонад ба мазҳаб табдил ёбад, ки дунёро тасхир сохта ба ихтиёри Худо итоат кунад. Мутаасифона ту зуд зуд мазҳабиёни беихлосро во мехӯрӣ, ки қодиранд дунёро ғолиб биёянд. Ҳатман бояд ин мушкилот ҳал шавад.

1) Аз ин бора ту чӣ фикр дорӣ?

___________________________________________________________________________

2) Оё метавонад, эътиқоди ту хом бимонад? Оё бо як раҳои қаноатманд мешавӣ?

___________________________________________________________________________

3) Ба андешаи ту сабаб чист, ки эътиқод зиёда намегардад?

___________________________________________________________________________

4) Оё ту метавонӣ, ки бо ҷидду ҷаҳд Исоро мушаррафшавӣ ва аз раҳмати осмонӣ баҳравар гардӣ, сарфи назар аз он, ки метавонӣ аз фоидаҳои замини бебаҳра монӣ?

___________________________________________________________________________

ХУЛОСА

Ø Мазҳаб (эътиқод) тӯҳфаи Худовандист.

Ø Эътиқод аз шунидани Каломи Худо бармеояд.

Ø Агар ту муътақид бар они, ки ту бо хоҳиши худ мазҳабӣ шудӣ, ва ту ин эътиқодро сазоворӣ, пас ин он санадро пурратар месозад ки эътиқод-ҳадяи Худост.

Ø Эътиқод- ин дуруди Худост дар қалб ва дар иқрори сухан.

Ø Мазмуни эътиқод-ошноӣ бо оне ки Исо кист ва ӯ чӣ кореро сомон дода?

Ø Эътиқод- ин ҳосили пушаймонӣ ва шуниданҳост.

Ø Эътиқод бояд дар худ элементҳои эҳсосоти озодӣ ва ҷустуҷуиро дошта бошад.

Эътиқод (мазҳаб) кардан- на эҳсос кардан, на баҳс кардан ва на ягон падидаи вуҷуди худи мо. Балки бовар кардан, яъне эътиқод кардан, сухани гуфтаи Худоро дар Библия, ҳақиқате ҳаст, ва бовар кардан- яъне иҷро кардани он чизе ки Худо гуфтааст.

ГЕОРГИЙ МЮЛЛЕР.

в-11

ҲИДОЯТ АЗ ШАФКОНӣ

Барои бештари мазҳабиён минтақаи аз ҳама номафҳуми эътиқодашон назария дар бораи ҳидоят ба шумор меравад. Мо зуд-зуд мехоҳем дар худ сабаби онеро ёбем, ки чаро мехоҳем худро тавассути бо ҳидоят шуморем эътиқод. Мо тасдиқ мекунем, ки мо асноди беше дорем, то ин рутбаро (номро) аз Худо сазовор гардем. Ин хатои бузург аст, аз ҳама бадтар он аст, ки мазҳаби гумон мекунад, ки ӯ ҳидоятшуда номида шудааст аз рӯи Шафқати Худо, ва ӯ наметавонад бахшиши гуноҳҳои ӯро қабул кунад, барои он ки ӯ дар асл ҳам тасдиқи некиро дар худ намеёбад. Биё аз ин фурсат истифода бубарем, то боварӣ ҳосил кунем, ки фақат шафқати Худо метавонад моро ҳидоятшуда созад.

1. Биё мебинем, ки дар Румиён 3:21-24 чӣ оварда шудааст? Ин ҷо аз хусуси ҳидоят чӣ гуфта шудааст?

1) Саҳ. 21-22-ро бо суханони худ нақл кун.

___________________________________________________________________________

2) Мазмуни калимаҳои «қонун» ва «ҳақиқати Худо»-ро фаҳмон.

___________________________________________________________________________

3) Чӣ зарурияте ҳаст, барои он ки сазовори ҳидояти Худо бошем?

___________________________________________________________________________

4) Мазмуни ҷумлаи «покшави чун тӯҳфа»-ро фаҳмон

___________________________________________________________________________

5) Барои чӣ гуфта шудааст, ки дар ҳидоят гуногунандеши вуҷуд надорад

(1 Қурантиён 1:26-29).

___________________________________________________________________________

6) Матни саҳ. 23-24-ро бо суханони худ нақл кун.

___________________________________________________________________________

Калимаҳои «покшавӣ», «шафқат», «тӯҳфа»-ро маънидод кунед, ин калимаҳои асосӣ барои иқрор ба шумор мераванд.

___________________________________________________________________________

Маънии ҷумлаи саҳ. 25 «бахшиши гуноҳҳои собиқ содиршуда»-ро фаҳмонед.

___________________________________________________________________________

7) Оё ту ба «тӯҳфа», «бе фарқ» ва «аз рӯи шафқат» боварӣ ҳосил намуди ё не?

___________________________________________________________________________

2. В Румиён 4:4-8 маънии бузурге медиҳад барои дарки оне ки чист иқроршуда будан.

1) Матнро бо суханони худ маънидод кунед.

___________________________________________________________________________

2) Дар саҳ. 4 кадом ақидаи асоси пешниҳод шудааст?

___________________________________________________________________________

3) Матто 20:1-16-ро хон ва онро бо мисоли Павел муқоиса намо.

___________________________________________________________________________

3. Одам вуҷуд дорад, ки бо бовари аз хусуси миннатдорӣ ҳарф мезанад ва он чизеро ки чун эҳдо қабул кардаст, бо боварӣ гуфта метавонад Румиён 8:31-34-ро хонед.

1) Матнро бо суханони худ нақл кунед.

___________________________________________________________________________

2) Андешаи асосии Павла чӣ буд.

___________________________________________________________________________

3) Павел ба кадом Худо такя дорад (саҳ.32).

___________________________________________________________________________

2) Дар шеъри 34-ум ду сабаби иловагиро барои эътимоди ӯ биёр.

___________________________________________________________________________

3) Лаҳзае, ки аз ҳидояти худ андеша мекунӣ чиро метавонӣ қайд намоӣ.

___________________________________________________________________________

Ø Эълони Худо/ худиқроршавӣ

___________________________________________________________________________

4) Оё ту метавонӣ ба Худои мустаъқил эътиқод дошта бошӣ, мисли он ки Павел дошт.

___________________________________________________________________________

4. Ҷавоб ба ин саволҳо танҳо аз рӯи виҷдон:

1) Ту бовари дорӣ, ки вораста аз гуноҳ шудӣ?

___________________________________________________________________________

2) Оё ту нороҳати эҳсос мекунӣ, ки барои гуноҳҳоят бахшиш нест.

___________________________________________________________________________

3) Оё дар ту эҳсоси хушҳолӣ ва миннатдорӣ ҳаст, ба хотири он ки ту покшавиро чун ҳадя гирифтӣ?

___________________________________________________________________________

4) Агар дар ту эҳсоси хушҳолӣ ва миннатпазирӣ нест, пас сабаб дар чист?

___________________________________________________________________________

5) Оё ту бо боварӣ ҳарф зада метавонӣ, ба монанди оне ки Павел мегуфт?

___________________________________________________________________________

ХУЛОСА

Ø Покшавӣ аз ҷониби Худо, ҳамчун ҳадя ба ту додааст, барои эътиқоди ту.

Ø Покшавӣ (иқроршавӣ) бо корҳои ту ва бо хислати хуби ту алоқае надорад.

Ø Фақат Худо метавонад мазҳабиро ҳидоятшуда номад.

Ø Сабаби он ки Худо ин корро кунад, расоии Исои Масеҳ ба шумор меравад.

Ø Сарфи назар аз он ки дар ту ҳануз ҳосили гуноҳ беш аст, ин набояд ба боварии ту барои покшавиат шубҳае биёрад.

Ø Покшавӣ- маънии онро надорад ки ту дигар гуноҳ намекунӣ.

Ø Сарфи назар аз оне ки ту бегуноҳ шудӣ, аз гуноҳҳо гурехтан наметавонӣ.

Ø Дар баробари ин ту бояд ҳама вақт «пой шӯй» чун иқрори гуноҳҳои худ.

Ø Агар ту ба шафқати ҳидоят мушарраф нагаштаи, пас зарурияти иқрори ҳаррӯзаи гуноҳ низ нест, чунончи «шустани пой» тамоми танро пок намесозад.

Албатта, ҳидоят мазмуни иқрори ҳаррӯзаи гуноҳхост.

в-12

РУҲУЛҚУДС ДАР МО

Далел аст, ки Руҳулқудс аз Худо дар ниҳоди мо мавҷуд аст ва мо набояд онро маҷбуран қабул намоем. Вале мардуми зиёде ҳаст, ки ба калисо меоянду аз ин хусус боре ҳам андеша намекунанд. Ба ин хотир аз тағйироте, ки дар инсон рух медиҳад фикр кун. Акнун ту метавонӣ бигӯй, аз хусуси инсони Руҳулқудсро аз Исое, ки иблисро мағлуб намудааст, дигаргун нахоҳад шуд. Инсоне, ки дорои Руҳулқудс аст, бояд тағйир пазирад то ҷаҳонро дигаргун бинад мисли он ки тафовут миёни сиёҳу сафед гузорад. Албатта манзур он нест, ки у як шахси ғайриоддӣ бошад. Балки маънии ҳаёти ӯ ростин ва воқеъӣ бошад. Ва бояд миёни чунин инсонҳо ва инсонҳои бемазҳаб фарқияти воқеӣ бошад. Агар фарқияти ягона дар он бошад, ки у акнун калисоро зиёрат мекунад, пас ӯ аз боло тавлид нашудааст ва Руҳулқудс ӯро ҳамсафарӣ намекунад. Дардовар аст, ки бештари насрониҳо чунин ҳаётро ба сар мебаранд.

1. Исо аз хусуси Руҳулқудс дар Юҳанно 14:16-17 чӣ меомӯзад?

1) Матнро бо суханони худ ҳикоят кунед.

________________________________________________________________________

2) Чаро Руҳулқудсро «Тасаллибахш» ва «Рӯҳи ҳақиқӣ» меноманд.

________________________________________________________________________

3) Оё сабаби муҳиме ҳаст, ки шахси мазҳабӣ аз ин ҷаҳон фарқ кунад (саҳ. 17).

________________________________________________________________________

4) Ҳузури Руҳулқудс дар мо- ин ҳузури Худо дар мост. Ҳине ки Худо дар туст, чӣ эҳсосе туро фаро мегирад.

________________________________________________________________________

5) Муносибатҳо миёни Руҳулқудс ва мазҳабиёнро ки ҷудо сохтан номумкин аст, чӣ гуна тасвир кардан мумкин?

________________________________________________________________________

2. Ғаллотиён 5:16-24-ро бубин, худшиносӣ, ҳосилот ва истифодаи амалии он дар инсоне, ки дар худ Руҳулқудсро дорост.

1) Саҳ. 16-17-ро бо суханони худ нақл кун.

________________________________________________________________________

2) Кадом ду фаҳмиши бо ҳам муқобил дар вуҷуди инсон пайдо мешавад, ҳине ки Руҳулқудс бо ӯст.

________________________________________________________________________

3) Барои чӣ ин гуна шароитҳо пайдо мешаванд.

________________________________________________________________________

4) Бо хоҳишҳои ҷисми гуноҳолуда чӣ гуна муносибат бояд кард?

________________________________________________________________________

5) Дар саҳ. 24 ту метавонӣ роҳе ёбӣ, паи хоҳишҳои Руҳулқудс, на хоҳиши ҷисм.

________________________________________________________________________

6) Саҳ. 22-23-ро нақл кун.

________________________________________________________________________

7) Фақат 1-то, ё ки ҳамагӣ 9-ҳосил бояд дар инсон мавҷуд бошад? Фаҳмон.

________________________________________________________________________

8) Фарқе нест, миёни он ки дар вуҷуди ту Руҳулқудс мавҷуд аст, ё ки Исои Масеҳ тавассути Руҳулқудс. Ҳосилоти Руҳулқудс ин тағиротҳоест, ки дар ту ба амал меоянд, дар он ҳолате ки ту мехоҳи чун Исои Масеҳ бошӣ. Сарфи назар аз лоғарии ту, имкони инкишоф додани ин андоми зебо ҳаст, тавассути қувваи Руҳулқудс. Барои чӣ бисёриҳо аз ин имконият истифода набурданд, дар ҳоле ки лоғарии ҷисмашонро эҳсос мекарданд?

________________________________________________________________________

3. Эфсусиён 5:18-25-ро аз назар гузарон. Ба ҷо овардани Руҳулқудс.

1) Тамоми мундариҷаро ба таври фаҳмиши худ нақл кун.

________________________________________________________________________

2) Иҷроиши аҳкоми Руҳулқудс васияти Худо аст. Бифаҳмон, ки барои чӣ.

________________________________________________________________________

3) Аввалин тағйироте ки аз ҷониби Руҳулқудс зоҳир мешавад ин ибодати ҳаррӯза аст. Ин чӣ маънӣ дорад?

________________________________________________________________________

4) Чаро иҷроиши Руҳулқудс ба муносибати хуби заношӯй алоқаманд аст?

________________________________________________________________________

4. Инсоне ки дар ниҳодаш Руҳулқудс мавҷуд аст, баҳри ғановати дунёи ботинии хеш чӣ чораҳо биандешад. Дар мавриди байти зерин андеша кун.

Ø 1 Қуринтиён 3:16, 17

________________________________________________________________________

Ø Таслуникиён 5:19

________________________________________________________________________

ХУЛОСА

Ø Агар ту ба Исо бовар дорӣ, Руҳулқудс дар ту ҳузур дорад.

Ø Ту ҷисми руҳониро ва гунаҳкорро фарқ мекунӣ, барои он ки Руҳулқудс дар ту ҳузур дорад.

Ø Агар ту пайрави Руҳулқудс бошӣ ҷисми гунаҳкор намуди аслӣ ва табии пайдо мекунад.

Ø Руҳулқудс иҷозат медиҳад, ки ҳосилоти руҳонӣ дар ту инкишоф ёбанд, ба он хотире ки ту ба Исо монанд бошӣ.

Ø Иҷроиши Руҳулқудс дар, онҳое ки аз ҷониби Руҳулқудс таъмид ёфтаанд, дар зери назорати Руҳулқудс ба амал меояд.

Ø Иҷроиш аз ҷониби Руҳулқудс на як бор ба амал меояд.

Ø Иҷроиш аз ҷониби Руҳулқудс метавонад бо сабаби гуноҳ ё танбали сарф/ масраф, барабас/ шавад.

Ø Агар ту иқрори гуноҳ кунӣ ва ибодат кунӣ, аз нав бо Руҳулқудс пур мешавӣ.

Ø Худо баъзан фарзандони худро бо мақсадҳои махсус бо Руҳулқудс пур мекунад.

Ø Ту метавонӣ ки аз Руҳулқудс якчанд маротиба пурра шавӣ, вале ин ҳеҷ зарурияте надорад.

Ø Орзӯи аз Руҳулқудс пур шудан, фақат ба хотири бегуноҳ зистан беҳуда аст. Имкон ҳаст то дар ҳаёти пок ва итоаткорона рӯз ба сар бурд, ки натиҷаи иҷроиши Руҳулқудс набошад.

в-13

МУҚАДДАСОТИ МАЗҲАБӣ

Насрониҳои аз гуноҳ озодшуда барои тамоми гуноҳҳояшон бахшоиш гирифтанд. Ин самараи он буд, ки онҳо бо Худо алоқаманд гаштанд. Онҳо пок шуданд. Ба ҳар ҳол бисёре аз насрониҳо мепурсанд: « Чӣ гуна ман метавонам ҳидоятшуда бошам, дар ҳоле, ки дар ҳаёти ман на ҳама чиз пок аст?». Ва «Як чизи ғайриоддӣ нест оё, ки қувваи бади ҳануз дар ман ҳаст, ва азоб медиҳад маро?» Ин суолҳо касро ба покӣ мебаранд. Вобаста ба он ки мо рафти рушнои андохтан ба рӯзу шаби ҳаёти насрониро чӣ гуна қабул мекунем, қодир ҳастем ки эҳсоси наверо барои раҳои дарк созем. Ба ғайр аз ин агар мо назарияи муқаддасотро дар олами ростин дида бароем, метавонад, ки як кумаки бузурге расонад, дар гузаронидани Вақти хомуши мо.

1. Насрониҳо поканд. Нигар ба мазмун ва сабаби 1 Қуринтиён 6:14-7:1.

1) Матнро бо суханони худ нақл кунед.

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________

___________________________________________________________________________

2) «Покон» гуфта, Худо чиро дар назар дорад.

___________________________________________________________________________

3)Барои чӣ насрониҳо бояд, ки пок бошанд? (саҳ. 16,18).

___________________________________________________________________________

4) Ту бояд неруеро дошта бошӣ, ки ҳаёти покро аз сар гузаронӣ. Барои чӣ? (7:1)

___________________________________________________________________________

5) Бо кадом роҳ ту метавонӣ барои ҳаёти пок кушише дошта бошӣ?

___________________________________________________________________________

Оё боре дар хаёти ту шудааст, ки дар назди Худо тарсе дошта боши, ки қалби туро асар менамояд. Дар ҷавоб гуфтан самимӣ ва боиқрор бош.

___________________________________________________________________________

6) Оё Худо боре туро таълим додааст?

___________________________________________________________________________

2. Дар ҳаёт пок зистан- ин ҳукм ва Аҳкоми Худост. Порчаҳои зеринро нигар:

Ø 1 Таслуникиён 4:3,7

___________________________________________________________________________

Ø 1 Петрус 1:15, 17

___________________________________________________________________________

3. Эфсусиён 4:25-32 насрониҳоеро ҳимоя мекунад, ки бояд пок шаванд.

1) Маънии калимаи «бигузор ( таваккал)» чист? Саҳ. 21-24-ро хон ва бифаҳмон.

___________________________________________________________________________

2) Ман кушода медиҳам, ки Ефессҳо насрониҳо мушкилоти сифатӣ доштанд. Фаҳмон.

___________________________________________________________________________

3) Ҳама он чиро ки Ефессҳо аз ин беш роҳ дода наметавонанд шумор. Аз ин ту чиро омухтӣ?

___________________________________________________________________________

4) «Ба Иблис роҳ надиҳед»- гуфтан чӣ маънӣ дорад? Саҳ. 27.

___________________________________________________________________________

5) «Таҳкири Руҳулқудси Худо» чӣ маънӣ дорад?

___________________________________________________________________________

6) Нақл кун чи эҳсосоте фарогири ту буд, ҳине ки ту покии худро барҳам дода Руҳулқудсро таҳкир намудӣ?

___________________________________________________________________________

7) Дар матн якчанд принципҳо оварда шудааст, ки бо пайравии онҳо метавони дар ҳаёти пок зии.

___________________________________________________________________________

Ø Бояд ислоҳ шуд, ҳануз ки гуноҳ аз ҳад бузург нашудааст (саҳ. 26-27).

___________________________________________________________________________

Ø Бахшидан (саҳ. 32)

___________________________________________________________________________

4. Ба ду саволи зерин ҷавоб гӯ, 1 Юҳанно 3:2,3-ро аз назар гузаронида.

1) Мазҳ аби чӣ гуна пайдо мешавад ҳини зуҳури дуюм?

___________________________________________________________________________

2) Дар ҳаёти пок зистанро чӣ тасдиқ мекунад? (саҳ.3).

___________________________________________________________________________

5. Ин дарсро аз худ намуда, дар сохти ки ду ташфиқоти мусбӣ барои дар ҳаёти пок зистан мавҷуд аст.

1) бурд

___________________________________________________________________________

2) умед

___________________________________________________________________________

ХУЛОСА

Ø Одами ҳаёти абади ёфта, дар рафти покшавист аниқ ва ҳақиқӣ.

Ø Табаррук сохтан- ҷараёни доимоамалкунанда.

Ø Табаррук сохтан- қувваи якҷои Руҳулқудс ва мазҳабӣ.

Ø Табаррук сохтан- ин нотамом ва ғайриқаноатбахш аст, то он замоне, ки ту дар ҷисми худ мезии.

Ø Табаррук сохтан- ин хизмати раҳоӣ нест, балки ҳосили ҳаёти нави раҳошудааст.

Ø Зинаи охири муқаддасот- монанди Исо будан дар Зуҳури Дуюми Вай аст.

<< Дарсҳои рӯҳонӣ